Iedereen welkom bij Universiteit Maastricht

Iedereen welkom bij Universiteit Maastricht

Klantverhaal
3 minuten leestijd

Balanceren tussen gastheerschap en ordebewaking in een jonge en dynamische omgeving. Het beveiligen van Universiteit Maastricht is specialistisch (maat)werk waarin proactieve beveiligingsoplossingen steeds belangrijker worden.

De universiteit telt 16.000 studenten, 4.500 medewerkers en 100 verschillende nationaliteiten. ‘Dagelijks lopen hier zo’n 20.000 mensen rond’, vertelt Marianne Powsey, operationeel leidinggevende van het beveiligingsteam van Securitas. ‘In een open onderwijsinstelling heb je met veel verschillende mensen te maken. Dat brengt specifieke uitdagingen met zich mee.’

Onderzoeksrapport Het nieuwe beveiligen

Partnerschap

Securitas is sinds 2003 verantwoordelijk voor de beveiliging van de universiteit. Een samenwerking die in de loop der jaren is uitgegroeid tot een volwaardig partnerschap waarvan het meedenken over safety- en securitybeleid onderdeel uitmaakt. ‘Maatwerk is belangrijker geworden, net als onze sturende en adviserende rol’, zegt Powsey.

Powsey stuurt een team van ruim 40 medewerkers aan dat op diverse plekken binnen de universiteit wordt ingezet. Alle beveiligingstaken zijn in handen van Securitas. Van het openen en sluiten van de verschillende locaties, alarmopvolging, BHV ondersteunde taken tot het leveren van brandwachten en huismeesters. Safety is een belangrijk aspect. ’s Avonds is de beveiliging het verlengstuk van de BHV-organisatie.

Goed plannen

De vele bezoekers en het aantal gebouwen vormen de grootste beveiligingsuitdagingen. De universiteit telt tientallen objecten, waarvan het merendeel in de binnenstad van Maastricht. Een aantal panden ligt in de buitenring. ‘Veel locaties betekent dat we goed moeten plannen en samenwerken met verschillende faculteiten’, vertelt Powsey. ‘Extra uitdaging is dat we regelmatig ad hoc aanvragen krijgen voor het leveren van safety of security diensten tijdens allerlei soorten events en ceremonies.’

Omgevingssensitiviteit

Omgevingssensitiviteit is volgens Powsey onmisbaar in een universitaire omgeving. ‘Als beveiliger moet je in de gaten hebben wat er speelt en studenten met tact aanspreken op dingen die niet kunnen. Een goede beveiliger combineert gastvrijheid en inlevingsvermogen. Hij of zij begrijpt bijvoorbeeld dat hoewel het in een bibliotheek vaak stil moet zijn, een gezonde discussie soms nodig is.’

Daarnaast is observatievermogen belangrijk. ‘Hoe weet je of iemand die de universiteit binnenloopt er ook daadwerkelijk thuishoort? Hoe benader je iemand? Ik zeg wel eens dat we een mix moeten zijn van Peter van der Vorst en Peter R. de Vries. Als beveiliger in het onderwijs switch je voortdurend tussen gastheerschap en een directe benadering.’

Cultuurverschillen

Het omgaan met verschillende culturen vereist soms de nodige creativiteit. Powsey: ‘Een Engelsman reageert anders dan een Fransman, Duitse studenten zijn soms veeleisend, Spaanse uitwisselingsstudenten wat luidruchtig en Amsterdammers directer dan Limburgers. Tegen een Amsterdammer kan ik zeggen: ‘Kom we gaan sluiten, eruit.’ Tegen iemand van Maastricht werkt een directe benadering vaak niet. Beter is het de boodschap als een leuk cadeautje te verpakken.’

Het Nieuwe Beveiligen

Net als in steeds meer andere organisaties is de beveiligingsvisie van Securitas Het Nieuwe Beveiligen ook binnen de muren van de Universiteit van Maastricht geïntroduceerd. Zo besteedt Securitas – naast het bieden van klantoplossingen op maat – extra aandacht aan een proactieve werkwijze waaronder predictive profiling. In plaats van reactief beveiligen, proberen beveiligers incidenten voor te zijn. Onder andere door te letten op signalen die wijzen op afwijkend gedrag en op de hoogte te zijn van de actualiteit.

Iedereen is welkom

In een open instelling als een universiteit is een proactieve manier van beveiligen extra belangrijk, vindt Powsey. ‘De universiteit staat volop in de maatschappij. Leiders en wetenschappers van de toekomst worden hier opgeleid. Extra alertheid is soms nodig.’

Toch is het volgens haar de kunst om niet te veel op de voorgrond te treden. ‘Er is beveiliging, maar je ziet ons eigenlijk niet. We hebben er bewust voor gekozen om – indien nodig –  maatregelen te treffen aan de achterkant. Zo is radicalisering een thema waar we alert op zijn, maar waar we niet teveel de nadruk op willen leggen. Hetzelfde geldt voor onze beveiliging in het algemeen. In de gebouwen van de universiteit is iedereen welkom, we sluiten niemand uit.’